Een energie die je kunt gebruiken om jezelf en anderen te helen, klonk nog het meest als thema voor een sprookje. Stel je voor: een prinsesje met chronische pijn. Niets helpt om haar pijn te verminderen en dan ineens verschijnt een kabouter die zijn handen in de buurt van de pijnplek houdt en - op magische wijze - verdwijnt de pijn. Je zou samen met je kinderen verder kunnen fantaseren over hoe makkelijk en fijn het zou zijn als dit echt zou kunnen. Dat zoiets echt kan, ging er bij mij niet gemakkelijk in. Van kinds af aan wordt je als er iets mankeert naar de dokter gebracht, die een diagnose stelt en waar nodig medicatie voorschrijft in de vorm van pillen en drankjes. Als ik ergens last van heb, ligt het dan ook in mijn comfortzone om een dokter te raadplegen. Een behandeling met energie was nooit in me opgekomen. Ik denk zelfs niet als ik het sprookje had gekend.

Dat die energie dan vervolgens uit je handen komt, had ik niet kunnen bedenken. Terwijl dat eigenlijk best logisch is. Toen ik me ging verdiepen in reiki, was een van de eerste dingen die ik leerde dat iedereen de reiki-energie kan gebruiken en dit instinctief eigenlijk al doet. Dit tweede is een interessant gegeven. Stel je even voor: je valt van de trap en je verzwikt je enkel of je stoot je kleine teen. Het eerste wat je doet is... Precies! Je zal hoogstwaarschijnlijk je handen zo snel mogelijk naar de plek brengen waar je je pijn hebt gedaan. Maar waarom eigenlijk? Als je erover nadenkt, is het gek en er is geen directe verklaring voor te verzinnen. Instinctief kennen we de helende krachten van onze handen, maar rationeel kunnen we die niet begrijpen. Ik niet althans.

Ik ben kritisch aangelegd en het principe van 'eerst zien, dan geloven' is me goed bekend. Toen ik las over de helende werking van je handen, was het eerste wat in me opkwam: waarom verdwijnt de pijn dan niet direct als ik me pijn heb gedaan en mijn handen op de plek leg? 'Reiki moet je oefenen', legde Sabiene uit. Op zich logisch: je wordt ook niet als dokter geboren, dat moet je ook leren. Het volgende stukje van Sabienes uitleg deed mijn wenkbrauwen wat meer fronzen, toen ze me vertelde dat je een inwijding nodig hebt om de reiki-energie te kunnen gebruiken.

Ik heb van mezelf niks met tradities en rituelen, dus een inwijding is niet iets wat meteen in mijn straatje paste. Maar, wie A zegt... Zo belandde ik in de behandelruimte van Sabiene. Er stonden twee stoelen klaar, ik nam plaats en Sabiene legde me uit wat er zo zou gaan gebeuren. Ik mocht mijn ogen sluiten, mijn handen geopend voor me houden en mijn voeten stevig op de grond plaatsen. Daar gingen we dan. In een proces dat enkele minuten duurde, waarbij ik zelf niks hoefde te doen, en mijn ogen constant gesloten hield, kreeg ik mijn Reiki I inwijding. Ook kreeg ik een uitgebreide en praktische uitleg over het werken met reiki.

Van de inwijding zelf merkte ik niet zoveel, maar toen ik na de inwijding mijn eerste behandeling aan een gezinslid gaf, merkte ik plotse temperatuurverschillen in mijn handen en tintelingen. Toen ik na de behandeling vroeg naar haar ervaringen, gaf ze aan dat zij hetzelfde had ervaren. Daarnaast heeft ze de rest van de dag geen last meer gehad van haar verstopte neus, verdween haar hoofdpijn en gaf ze aan ’s nachts erg goed geslapen te hebben. Dit is waar ik reiki zelf ook dagelijks voor gebruik. Ik kwam altijd al moeilijk in slaap en piekerde 's avonds in bed veel. Reiki helpt me om meer rust te krijgen en om sneller en meer ontspannen in slaap te vallen.

Nog steeds begrijp ik niet hoe reiki werkt. Misschien heb ik er zelfs nog steeds wel moeite mee om het te geloven, ondanks dat ik het zelf zie en ervaar. Maar dat het werkt, staat voor mij vast. En dat het best handig is om te kunnen ook. En niet alleen als je vaak je kleine teen stoot.